هیچ آرزویی ندارم، هیچ آرزویی

در مورد هر چه که فکر میکنم می بینم خدای مهربان اگر صلاح بداند، می دهد.

خدا را ارحم الراحمین و عالِم بر خفیّات میدانم.

پس واقعا هیچ آرزویی ندارم

اما...

اما وقتی یاد امام زمان میکنم، بی اختیار اشک میریزم و گاهی هق هق میکنم و ملتمسانه از خدا ظهور مولایم را میخواهم.

گویی تنها و تنها و تنها آرزویم آمدن اوست.

گویی با آمدن اوست که دیگر آرزوها رنگ باخته میشوند

گویی تنها آرام کننده من در این دنیای تاریک و در هم بر هم، اوست.

مولایم بیا، فقط دلتنگ توام